Meny
Resava
Despot Stefan
Pravoslavlje
Despot Stefan
Opstina Despotovac se nalazi u istocnom delu Srbije, odnosno sa istocne strane Velike Morave i prostire se izmedju 43 stepeni i 57 minuta i 44 stepeni i 13 minuta severne geografske sirine, odnosno 21 stepen i 15 minuta i 21 stepen i 50 minuta od Grinica. Sediste Opstine je u Despotovcu.
U svom istocnom delu Opstina je brdsko planinskog karaktera oivicena vencima Kucajskih planina, dok je zapadni deo ravnicarskog karaktera i pogodan je za poljoprivrednu proizvodnju. Skoro celom duzinom teritorie Opstine protice reka Resava. Najniza apsolutna nadmorska visina iznosi 130 m, a najvisa 1.336 m. (Beljanica).
Despotovac se prvi put pominje 1381. godine kao selo Voinci u povelji darovnici kneza Lazara. Godine 1882. Milan Obrenovic donosi odluku da se selo zove Despotovac u znak secanja na despota Stefana Lazarevica i ukazom ga proglasava za varos. Prirodne lepote, brdsko planinski predeli, raznovrsnost flore i faune i recni tokovi, pruzaju dobre uslove za razvoj rekreativnog, ribolovnog i lovnog turizma.
Kraski sastav planine Beljanice uzrokovao je prisustvo mnogobrojnih vrtaca, jama, uvala i pecina. Najpoznatija je Resavska pecina. Pravi naziv joj je Divljakovacka pecina jer se nalazi na obodu istoimenog polja. Duga 2.830 metara,ali je za posetu uredjeno samo 800 metara.
Despot Stefan Lazarevic - rodjen je u Krusevcu 1377. g. Bio je sin i naslednik Srpskog kneza Lazara Hrebeljanovica i Kneginje Milice, iz pobocne Vukanove loze Nemanjica. Kada je imao 12. godina, otac mu je poginuo u bitki sa Turcima na Kosovu 1389. g. Na pocetku svoje vladavine (1393. g), Stefan je nosio titulu Kneza. Tek sto je napunio 16 godina, majka mu je predala drzavu na upravljanje i povukla se u svoju zaduzbinu, Ljubostinju. Srpski Despot je postao 1402. g.
Priznavsi vrhovnu vlast sultana Bajazita I, Knez Stefan Lazarevic kao Turski vazal ucestvuje u bitkama: na Rovinama (1395. g), kod Nikopolja (1396. g), u bosanskom pohodu (1399. g), i u bitki kod Angore (1402. g). Po povratku iz Carigrada, gde 1402. dobija titulu Despota, najvise vizantijsko dostojanstvo posle carskog, na Kosovu kod Tripolja ga sacekuje i napada sestric Djuradj Brankovic. Porodicni sukobi ce trajati sve do 1412. g. kada je Djurdja Brankovica i Despota Stefana Lazarevica uspela da izmiri Marija Brankovic, starija sestra Despota Stefana Lazarevica i majka Djurdja Brankovica.
Stefan Despot Lazarevic je 1403. g proglasio Beograd svojim glavnim gradom i uveo ga u red vaznih evropskih knjizevnih centara, bio je ugarski vazal i clan evropskog viteskog reda. 1405. Ozenio je Jelenu, kcerku Franceska II Gatiluzija, gospodara Lezbosa. Kada je ugarski kralj, Zigmund Luksemburski, obnovio Red Zmaja (1408. g), Stefan Lazarevic je bio, posle Zigmunda, prvi medju osnivacima, dvadeset dvojicom uglednih evropskih vitezova. Osim toga, kralj Zigmund je Despotu darovao mnogobrojna dobra po Ugarskoj: u Sremu mu je darovao gradove Kupinik (Kupinovo), Zemun, Mitrovicu (Sremska Mitrovica) i Slankamen, a u torontalskoj zupaniji u Banatu becejski (Novi Becej) i beckerecki (Zrenjanin) spahiluk, a Despot je takodje postao i veliki zupan torontalske zupanije (1404. g).
Dalje, Despot Stefan je dobio posede u okolini Debrecina u sredisnjem delu Ugarske. Posed se sastojao se od samog grada Debrecina, trgovista Besermenj i 34 sela u okolini ta dva mesta u biharskoj i susednoj sabolckoj zupaniji; a u istocnoj Ugarskoj, u satmarskoj zupaniji, koje je obuhvatalo manje naselja, svega 15 sela i pustih selista, ali je zato imao vazne trgovacke i rudarske gradove Satmar, Nemci, Nadjbanju (Rivulus Dominarum) i Felsebanju (Medius Mons). Despotu je bilo povereno i upravljanje satmarske zupanije.
Godine 1408. Despotov mladji brat Vuk Lazarevic, koga su podrzali setrici Brankovici, obraca se sultanu Sulejmanu za pomoc protiv Stefana. Posle dugih i kravavih borbi Vuk Lazarevic i sestric Lazar Brankovic 1410. g, ginu, sultan Sulejman 1411. g, a Grgur Brankovic umire kao monah Gerasije. Preziveli su samo Djuradj Brankovic i Despot Stefan Lazarevic. Zigmund je nakon rata protiv Bosne, iz njenog sastava izdvojio Srebrenicu, poznatu po rudnicima srebra, i poklonio je Stefanu Lazarevicu 1411. g. Kada je Despot Stefan 1413. g porazio sultana Musu ispod Vitose, od novog sultana Mehmeda I dobio je Srebrnicu u Bosni i oblast izmedju Sofije i Nisa. Ubrzo zatim Balsa III, sin Jelene Balsic i Despotov sestric, prelazi u Srbiju i ujaku, Despotu Stefanu, predaje na upravu Zetu.
Tako se u prvoj cetvrtini XV - tog veka ujedinjuju stare Srpske oblasti kojima su vladali Despot Stefan Lazarevic, Djuradj Brankovic i Balsa III. Posto Stefan Despot Lazarevic nije imao dece, 1426. g na saboru u Srebrenici proglasava sestrica Djurdja Brankovica za svog naslednika. Despotovu odluku prihvatio je sporazumom u Tati i njegov sizeren, ugarski kralj Zigmund u prolece 1426. g, doduse po teskim uslovima po despotovog naslednika. Despot Stefan Lazarevic je iznenada umro od mozdanog udara u toku lova, 1427. g kod mesta Crkvine zaseoku sela Markovac, opstina Mladenovac u severnoj Sumadiji.
Kontroverza oko toga jeli Stefan Despot Lazarevic sahranjen u Manastir Manasiji (Resava) ili Koporinu nije razresena. Oba manastira su njegove zaduzbine. Srpska pravoslavna crkva je zvanicno potvrdila da su mosti Despotove u Koporinu. Kasnije je DNK analizom utvrdjeno da je u Manastiru Manasiji sahranjen bliski srodnik Kneza Lazara i to je senzacionalisticki predstavljeno kao siguran dokaz da je u pitanju Despot Stefan Lazarevic.
Medjutim, na osnovu istorijskih izvora nije sporno da je u Manastiru Manasiji sahranjen drugi sin Kenza Lazara, Despotov brat Vuk, ciji DNK je mogao biti pronadjen tamo. Mosti u Koporinu pokazuju aberacije kostiju koje su tipicne za osobu sa povredama koje su posvedocene kod Despota Stefana, a kod ostataka iz Manastira Manasije ih nema. S druge strane, logicnije bi bilo da je Despot sahranjen u najvecoj i najznacajnijoj svojoj zaduzbini,sto Resava neosporno jeste.
Danas je:
Trenutno je:
