Meny
Resava
Despot Stefan
Pravoslavlje
Despot Stefan
Opstina Despotovac se nalazi u istocnom delu Srbije, odnosno sa istocne strane Velike Morave i prostire se izmedju 43 stepeni i 57 minuta i 44 stepeni i 13 minuta severne geografske sirine, odnosno 21 stepen i 15 minuta i 21 stepen i 50 minuta od Grinica. Sediste Opstine je u Despotovcu.
U svom istocnom delu Opstina je brdsko planinskog karaktera oivicena vencima Kucajskih planina, dok je zapadni deo ravnicarskog karaktera i pogodan je za poljoprivrednu proizvodnju. Skoro celom duzinom teritorie Opstine protice reka Resava. Najniza apsolutna nadmorska visina iznosi 130 m, a najvisa 1.336 m. (Beljanica).
Despotovac se prvi put pominje 1381. godine kao selo Voinci u povelji darovnici kneza Lazara. Godine 1882. Milan Obrenovic donosi odluku da se selo zove Despotovac u znak secanja na despota Stefana Lazarevica i ukazom ga proglasava za varos. Prirodne lepote, brdsko planinski predeli, raznovrsnost flore i faune i recni tokovi, pruzaju dobre uslove za razvoj rekreativnog, ribolovnog i lovnog turizma.
Kraski sastav planine Beljanice uzrokovao je prisustvo mnogobrojnih vrtaca, jama, uvala i pecina. Najpoznatija je Resavska pecina. Pravi naziv joj je Divljakovacka pecina jer se nalazi na obodu istoimenog polja. Duga 2.830 metara,ali je za posetu uredjeno samo 800 metara.
Istorija hriscanske crkve - Rano hriscanstvo je nastalo kao verski pokret, odnosno sekta unutar judaizma. Od vecine naroda u imperiji, Jevreje je izdvajao monoteizam, odnosno vera u jednog Boga. Prvobitnu hriscansku crkvu (lat: ecclesia - zajednica) formirali su nakon Isusove smrti, njegovi ucenici i apostoli u Jerusalimu. Prema spisama apostola Petra (15.-67. g.n.e) mnogi judaisti okrecu se hriscanstvu.
Pristalice Isusa iz Nazareta se u pocetku nazivaju nazareni, da bi tek kasnije stekli naziv hriscani. Zajednicu su u samom pocetku cinili iskljucivo jevreji, koji su smatrali su da je Isus bio Mesija (odnosno Hristos) ciji dolazak prorice jevrejska sveta knjiga Tanah, koju hriscani nazivaju Starim Zavetom. Mnoge judejske (farisejske) staresine su ovu tvrdnju smatrali bogohulnom i proglasavali su Hristove sledbenike za jeretike, koje iskljucuju iz jevrejskih zajednica, a neretko i prijavljuju Rimskim vlastima. U ovim dogadjajima neki autori vide dublje korene kasnijeg antisemitizma medju hriscanima.
Vec u drugoj polovini 1 - vog. veka, hriscanski pokret postaje pretezno nejevrejski. Hriscanske zajednice nastaju sirom Palestine, Male Azije, Sirije, Egipta, Afrike i Grcke. Jezik komuniciranja medju hriscnima u to doba bio je Grcki. Posto je u anticka vremena religija uglavnom bila vezana za odredjeni grad ili narod, smatra se da su "hriscani presekli tradicionalne veze izmedju vere i nacije." Vremenom se hriscani sve vise odaljuju od Jevreja, pa se tokom drugog veka, izmedju ostalog, prelazi sa svetkovanja subote na nedelju.
Zvanico, hriscanstvo je religija koja nastaje u prvom veku nove ere. Tacnije, godina rodjenja Isusa Hrista, prestavlja godinu novog racunanja vremena. Ali, slobodno se moze reci da su temelji hriscanstva postavljeni 2000 g pre nove ere, pojavom Avrama, Isaka i Jakova. To je prica stara vise hiljada g. Avram, Isak i Jakov su predstavljeni kao proroci koji su verovali u boga Jehovu (hebrejski: יתזח odnosno jahvh - pravilan naziv je Jahve, a ne Jehova ali se ovaj drugi pojam odomacio od XIV - tog veka). Njihov zadatak, bio je da propovedaju bozije reci i tako poduce narod o postojanju boga Jehove.
Takodje, imali su zadatak da pripreme put i nagoveste rodjenje Isusa Hrista-Sina bozijeg. Hriscanstvo se pojavljuje na tlu Izraela, koji je tada bio okupiran pod Rimljanima. Za samo tri veka svog razvijanja, postalo je zvanicna religija mnogih drzava i naroda. Hriscanstvo je bilo organizovano u jedinstvenu religioznu zajednicu, crkvu. Prvi hriscani su, za simbol Isusa Hrist, odabrali znak ribe. "Isus Hrist, Boziji sin, Spasitelj", se na Grckom pise Isu Histu Teu Ios Sotir, a prva slova daju rec "IHTIS", sto u prevodu sa Grckog, znaci riba.
Hriscanstvo (na Grckom jeziku: χριστιανισμός, na latinskom jeziku: christianitas) je jedna od tri najvece monoteisticke (jednobozacke) religije, i nastalo je na prostoru nekadasnjeg Rimskog carstva. Religija je zasnovana pojavom Isusa Hrista, siromasnog coveka iz Nazareta u Galileji i Njegovim osnivanjem Crkve, kao zajednice Tela Njegovog, u prvom veku nove ere. Isus Hrist je propovedao o bozjem i nebeskom kraljevstvu, tako skupljajuci mnogo pobornika, koji su ga smatrali mesijom. Grcka rec Χριστός u prevodu znaci mesija, pa su tako prve pripadnike Hristove vere u Antiohiji nazvali χριστιανοί, imenom koje je ostalo do danas.
Hriscanstvo je predstavljalo prvu univerzalisticku religiju, nasuprot dotadasnjim nacionalnim religijama, i propovedalo jednakost svih ljidu pred bogom: Jevreja, Grka, Rimljana, siromasnih, bogatih, zena, muskaraca. Zbog propovedanja jednakosti brzo je zavladalo medju siromasnima. Kao religija hriscanstvo se pojavilo u periodu raspada robovlasnicke drzave, kasnije kada je postalo zvanicna, drzavna religija, hriscanstvo je vezalo svoje interese sa interesima vladajuce klase i udaljilo se od ideala koje propovedaju jevandjelja. Dogmatske rasprave, kao i politicke prilike i razni interesi su doveli do toga da je danas hriscanstvo razjedinjeno.
U pocetku je imalo mnogobrojne sekte, ali se kasnije, uglavnom zaslugom helenistici obrazovanog jevrejskog propovednika - Apostola Pavla, organizovalo u jedinstvenu religioznu zajednicu, crkvu. Danas, hriscanstvo prestavlja teritorijalno najrasprostranjeniju i brojcano najvecu svetsku religiju, ciji broj vernika prelazi 2.200.000.000. Danas se pod hriscanstvom uglavnom podrazumevaju tri glavne denominacije: Pravoslavna, Rimokatolicka i Protestantska (evangelici ili luterani, reformisani ili kalvini, anglikanci, baptisti, metodisti, kvekeri, adventisti, pentekostalci, Jehovini svedoci).
Manje hriscanske denominacije predstavljaju monofizitstvo (jermensko-gregorijanska, jakobitska, koptska i etiopska crkva) i nestorijanstvo. Krajem HH veka, i pocetkom HH javlja se medju ovim hriscanskim ograncima zelja za saradnjom, pomirenjem i medjusobnim zblizavanjem. Ekumenski pokret zapoceo je medju protestantskim crkvama gde je problem zajednickog delovanja bio najizrazeniji. Ideje o pomirenju pravoslavaca i katolika su posebno ojacale medju teolozima posle II vatikanskog sabora i pomirenju rimskog pape i carigradskog patrijaraha (poseta Pavla IV Carigradu 1967 g).
Osnovna ucenja pravoslavne Crkve su izneta u Simvolu vere koji je usvojen na Vaseljenskim saborima u prvim vekovima hriscanstva i bili su obavezujuci za celu Crkvu. Kasnije je doslo do promene delova Simvola vere od strane zapadnog dela Crkve i njenog napustanja evharistijske zajednice sa Istocnim delom Crkve 1054g. Najznacajniji aspekti hriscanskog zivota jesu post, molitva, Liturgija i Pricest. I post i molitva imaju za cilj da coveku pomognu da lakse savlada sve teskoce koje pred njega dolaze i da zasluzi Carstvo Nebesko. Znacajna odlika Crkve jesu svetitelji koji su svojim zivotom i delima doprineli mnogo dobrobiti Crkve.
Oni su jos ovde na zemlji svojim usavrsavanjem u hriscanskim vrlinama postali bliski Bogu i zasluzili zivot vecni i Carstvo Nebesko. Mnogi od ovih svetitelja su jos za zivota cinili cuda, isceljivali teske bolesnike i mnoge utesili i na ispravan put izveli. Neki su i posle smrti cinili cuda preko svojih netruleznih mostiju. Najvaznija uloga pravoslavnih hramova je da sluze kao mesto gde ziva Crkva - vernici, uznose Bogu svoje molitve a najvazniji deo crkvenog zivota jeste Sveta liturgija tj. bogosluzenje, koje se sluzi nedeljom i drugim praznicima u hramovima.
Osim liturgije, vrse se jutarnje i vecernje molitve, casovi i bdenija, koja ujedno imaju poucni karakter - tzv. katiheza. Liturgiju sluzi svestenik uz prisustvo vernog naroda, a uz pomoc pevnice koja nije neophodna ukoliko narod zna da odgovara na liturgiju. Postoje tri stepena svestenicke sluzbe a to su: djakon, svestenik (jerej), episkop. Episkop moze da vrsi sve svete tajne osim da postavlja drugog episkopa, za to su potrebna tri episkopa.
Svestenik moze da vrsi skoro sve svete tajne, osim sto ne moze da rukopolaze druge svestenike, uloga djakona je jos manja nego svestenika - on je na neki nacin pomocnik svesteniku. Najznacajnije delo na kojem se zasniva liturgija jeste Sveto pismo koje cini Stari i Novi zavet, kao i Sveto predanje. Za pravoslavlje je posebno znacajan Novi zavet koji predstavlja zivot i ucenje Gospoda Isusa Hrista.
Danas je:
Trenutno je:
