Opstina Despotovac se nalazi u istocnom delu Srbije, odnosno sa istocne strane Velike Morave i prostire se izmedju 43 stepeni i 57 minuta i 44 stepeni i 13 minuta severne geografske sirine, odnosno 21 stepen i 15 minuta i 21 stepen i 50 minuta od Grinica. Sediste Opstine je u Despotovcu.
U svom istocnom delu Opstina je brdsko planinskog karaktera oivicena vencima Kucajskih planina, dok je zapadni deo ravnicarskog karaktera i pogodan je za poljoprivrednu proizvodnju. Skoro celom duzinom teritorie Opstine protice reka Resava. Najniza apsolutna nadmorska visina iznosi 130 m, a najvisa 1.336 m. (Beljanica).
Despotovac se prvi put pominje 1381. godine kao selo Voinci u povelji darovnici kneza Lazara. Godine 1882. Milan Obrenovic donosi odluku da se selo zove Despotovac u znak secanja na despota Stefana Lazarevica i ukazom ga proglasava za varos. Prirodne lepote, brdsko planinski predeli, raznovrsnost flore i faune i recni tokovi, pruzaju dobre uslove za razvoj rekreativnog, ribolovnog i lovnog turizma.
Kraski sastav planine Beljanice uzrokovao je prisustvo mnogobrojnih vrtaca, jama, uvala i pecina. Najpoznatija je Resavska pecina. Pravi naziv joj je Divljakovacka pecina jer se nalazi na obodu istoimenog polja. Duga 2.830 metara,ali je za posetu uredjeno samo 800 metara.
Na oko 15 minuta voznje od Resavske Pecine ka selu Strmostenu, u podnozju planine Beljanice (1.300 metara) nalaze se izvor Veliko Vrelo i vodopad Veliki Buk koji su zasticeni Uredbom Vlade Republike Srbije kao spomenik prirode Lisine. Veliko vrelo spada u malobrojnu grupu snaznih kraskih izvora i predstavlja izuzetan primer gravitacionih vrela.
Resavska pecina otkrivena je 1962. godine, iako su za nju i ranije znali cobani koji su se u pecinu sklanjali sa ovcama da bi se zastitili od nevremena. Za posetioce je otvorena 22 aprila 1972. godine. Pecina je duga 4,5 km, detaljno je istrazeno 2.830 m, a za posetioce je uredjeno oko 800 m. Temperatura je konstantna tokom cele godine i iznosi +7°C, dok vlaznost vazduha varira od 80-100%.
Unutrasnjost pecine obiluje brojnim i raznovrsnim dvoranama , kanalima, galerijama, stubovima, stalaktitima, stalagmitima, draperijama i okamenjenim vodopadima. Pecinski nakit prisutan je vec na samom ulazu, koji se nalazi na 485 m nadmorske visine. Nakit je nastao rastvaranjem kalcijum karbonata, a boja zavisi od minerala kroz koji je prosla voda. Pojavljuje se u tri boje, crvenoj (od oksida gvozdja), beloj (od kristalnog kalcijuma) i zutoj (od primesa gline). Prilikom prolaska kroz pecinu posetioci se krecu spiralnom betonskom stazom, pravac obilaska je u jednom smeru, odnosno povratak nije istom stazom.
Staza prolazi kroz razlicite dvorane na dva nivoa (gornja i donja galerija). Najniza tacka do koje dolaze posetioci nalazi se na 405 m nadmorske visine. U gornjoj galeriji obilaze se cetiri dvorane. Prva je "Dvorana sraslih stubova ili kolonada", koja je ime dobila po stubovima koji su srasli od poda do tavanice, a sastoje se od kalcita zuckaste boje. U drugoj, "Dvorani kosnica", tavanica je prekrivena stalaktitima koji se jos uvek formiraju. Drugu i trecu dvoranu spaja kanal crvenih breca koga u nasoj zemlji ima samo u Resavskoj pecini. Kanjonski kanal je najsuvlji deo pecine i ne sadrzi pecinski nakit.
Po sredini kanala nalazi se ponor "Slepi tunel", dug 25 m, koji je ispitan, ali nije uredjen za razgledanje. Kanjonskim kanalom stize se do trece dvorane - "Predvorja istorije". Ime je dobila po tome sto je u njoj nadjen alat (kamena sekira, vrhovi kopalja), lobanja polarne lisice i ognjiste praistorijskog coveka. Kracim tunelima, koji su naknadno probijeni, dolazi se do "Staze okamenjenih vodopada", sa "Orguljama". Dvorana je veoma akusticna, a mogu se videti dva kristalno bela kipa, "Baba" i "Deda".
Duzim vestackim tunelom dolazimo do cetvrte - "Kristalne dvorane", u kojoj se nalazi pecinski nakit poznatiji kao "Obesena ovca" i "Stopalo slona". Udubljenje u zidu pecine nastalo spajanjem stalaktita i stalagmite zove se "Zvono" ili "Kavez". Resavska pecina pripada grupi prirodnih dobara od izuzetnog znacaja, odnosno nacionalnog ranga. Uredbom Vlade Republike Srbije ona je dobila status zasticenog spomenika prirode, ukljucujuci i neposrednu okolinu povrsine 11 hektara.