Opstina Despotovac se nalazi u istocnom delu Srbije, odnosno sa istocne strane Velike Morave i prostire se izmedju 43 stepeni i 57 minuta i 44 stepeni i 13 minuta severne geografske sirine, odnosno 21 stepen i 15 minuta i 21 stepen i 50 minuta od Grinica. Sediste Opstine je u Despotovcu.
U svom istocnom delu Opstina je brdsko planinskog karaktera oivicena vencima Kucajskih planina, dok je zapadni deo ravnicarskog karaktera i pogodan je za poljoprivrednu proizvodnju. Skoro celom duzinom teritorie Opstine protice reka Resava. Najniza apsolutna nadmorska visina iznosi 130 m, a najvisa 1.336 m. (Beljanica).
Despotovac se prvi put pominje 1381. godine kao selo Voinci u povelji darovnici kneza Lazara. Godine 1882. Milan Obrenovic donosi odluku da se selo zove Despotovac u znak secanja na despota Stefana Lazarevica i ukazom ga proglasava za varos. Prirodne lepote, brdsko planinski predeli, raznovrsnost flore i faune i recni tokovi, pruzaju dobre uslove za razvoj rekreativnog, ribolovnog i lovnog turizma.
Kraski sastav planine Beljanice uzrokovao je prisustvo mnogobrojnih vrtaca, jama, uvala i pecina. Najpoznatija je Resavska pecina. Pravi naziv joj je Divljakovacka pecina jer se nalazi na obodu istoimenog polja. Duga 2.830 metara,ali je za posetu uredjeno samo 800 metara.
Pravoslavni Grb - Poput svih institucija sa dubokim korenima i casnom prosloscu, i Srpska pravoslavna crkva ima svoj grb u koji su utkani simboli koji oznacavaju najtrajnije duhovne vrednosti srpskog naroda. Recima opisan, grb Srpske pravoslavne crkve ovako izgleda:
Na patrijaraskom plastu porfirne boje, ukrasenom dvostrukim krstom s desne i arhijerejskim zezlom s leve strane, u sredini stit sa zlatnom arhijerejskom krunom nad njim; na plavoj gornjoj polovini stita s desne strane kula svetog Save u Hilandaru, s leve crkva manastira Pecke patrijarsije, obe bele boje; na beloj donjoj polovini u sredini zlatan krst sa cetiri jednaka kraka i po jednim zlatnim ognjilom u svakom uglu kraka.
Srpska pravoslavna crkva jeste zajednica ljudi koji su medju sobom sjedinjeni jednom verom u Gospoda Isusa Hrista, jednim ucenjem, jednom zakonskom jerarhijom i jednim svetim tajnama. Po prirodi svojoj Crkva je u isto vreme i vidljiva i nevidljiva, i bozanska i covecanska. Ona je vidljiva jer je njen osnivac - ovaploceni Bog koji je kao vidljiv ziveo medju ljudima; jer blagodat spasenja daje ljudima kroz vidljiva sredstva; jer javno ispoveda veru Hristovu; jer ima vidljivu apostolsku jerarhiju; jer ima vidljive ljude za svoje clanove; jer zivi u vidljivom svetu.
Ali ona je i nevidljiva, jer je nevidljiva njena glava - Hristos; jer je nevidljiva njena dusa - Sveti Duh; jer je nevidljiva blagodat spasenja; jer su nevidljivi njeni preminuli clanovi. Crkva je sveta i jedna, i u isto vreme i na nebu i na zemlji, jer joj je jedna glava Gospod Isus, jer u njoj stalno boravi Duh Sveti. Crkva je apostolska, zato sto su je rasirili i utvrdili Apostoli i sto neprekidno i neizmenljivo cuva ucenje i predanje svetih Apostola.
Spasitelj je ustanovio jerarhiju i predao joj bogocovecansku vlast: da svestenodejstvuje, uci i upravlja. Jerarhija produzava delo Spasitelja i svetih Apostola koje je sam Hristos izabrao i dao im pravo i vlast da propovedaju Evandjelje, svestenodejstvuju i upravljaju. Obecanjem da ce biti s njima "u sve dane do svrsetka veka" (Mt.28,20), Spasitelj je time objavio da ce se sluzba Apostola produziti i posle njih, putem episkopskog nasledja ili prijemstva, sve do svrsetka sveta.
Crkvom nevidljivo upravlja sam Spasitelj, kao glava Crkve, i Duh Sveti. Apostoli nisu glava Crkve, vec sluge Hristove i sluzitelji Crkve. Crkvom Hristovom na zemlji vidljivo upravlja crkvena jerarhija, tj. episkopi sa svestenicima i episkopski sabori. Najvecu i najvisu vlast u Crkvi predstavljaju Vaseljenski Sabori. Odluke Vaseljenskih Sabora su obavezne za sve hriscane svih vremena.
U upravljanju pomesnim Crkvama episkopi tih Crkava imaju se u svemu drzati ucenja i pravila Svetih Apostola, odredaba Sv. Vaseljenskih Sabora i propisa Svetih Otaca. Nikakav papa ne postoji kao glava Crkve, jer je jedina glava Crkve i na nebu i na zemlji Bogocovek Isus Hristos. Ustrojstvo ili uredjenje Srpske pravoslavne crkve je crkveno jerarhijsko i crkvenosamoupravno. Crkvena vlast je duhovna, crkveno disciplinska i crkvenosudska, a po kakonima i uredjenju Srpske pravoslavne crkve, pripada samo jerarhiji.
Tu vlast jerarhija vrsi preko svojih predstavnika i organa. Episkopska vlast u zajednici sa svestenstvom i narodom preko svojih predstavnika i organa, uredjuje i upravlja poslovima imovinskim, zaduzbinskim (zakladnim), fondovskim, kao i drugim poslovima koji se Ustavom predvidjaju.
U Srpskoj pravoslavnoj crkvi postoje sledece crkvenojerarhijske i samoupravne vlasti, tela i organi: Patrijarh, Sveti arhijerejski sabor i Sveti arhijerejski sinod, Veliki crkveni sud, Patrijarsijski savet, Patrijarsijski upravni odbor; Eparhijski Arhijerej, Eparhijski crkveni sud, Eparhijski savet, Eparhijski upravni odbor; Arhijerejski namesnik; Paroh; Crkvenoopstinski savet i Crkvenoopstinski upravni odbor, i Nastojatelj i manastirsko bratstvo.
Srpska pravoslavna crkva je episkopalna; njena glavna administrativna podela je na eparhije, kako u crkvenojerarhijskom tako i u crkvenosamoupravnom pogledu. Na celu Srpske pravoslavne crkve je Patrijarh Srpski, kao njen vrhovni poglavar, i prvi medju jednakima. Njegova titula je Arhiepiskop pecki, Mitropolit beogradsko-karlovacki i Patrijarh Srpski ; Bira se izmedju Srpskih aktivnih arhijereja, koji upravljaju eparhijama najmanje 5 godina, najdalje u roku za tri meseca od dana kada se patrijarsijski presto uprazni, Sveti arhijerejski sabor, na zasedanju prosirenom aktivnim i vikarnim episkopima.
Svecano ustolicenje novoizabranog patrijarha biva na arhijerejskoj liturgiji, sutradan po izboru. Kao vrhovni poglavar Srpske pravoslavne crkve, pored prava i duznosti eparhijskog arhijereja u arhiepiskopiji Beogradsko-karlovackoj i pored prava koja mu daju kanoni i crkveni propisi - Patrijarh ima posebna prava casti, svestenodejstva, reprezentacije i administracije.