Meny
Resava
Despot Stefan
Pravoslavlje
Despot Stefan
Opstina Despotovac se nalazi u istocnom delu Srbije, odnosno sa istocne strane Velike Morave i prostire se izmedju 43 stepeni i 57 minuta i 44 stepeni i 13 minuta severne geografske sirine, odnosno 21 stepen i 15 minuta i 21 stepen i 50 minuta od Grinica. Sediste Opstine je u Despotovcu.
U svom istocnom delu Opstina je brdsko planinskog karaktera oivicena vencima Kucajskih planina, dok je zapadni deo ravnicarskog karaktera i pogodan je za poljoprivrednu proizvodnju. Skoro celom duzinom teritorie Opstine protice reka Resava. Najniza apsolutna nadmorska visina iznosi 130 m, a najvisa 1.336 m. (Beljanica).
Despotovac se prvi put pominje 1381. godine kao selo Voinci u povelji darovnici kneza Lazara. Godine 1882. Milan Obrenovic donosi odluku da se selo zove Despotovac u znak secanja na despota Stefana Lazarevica i ukazom ga proglasava za varos. Prirodne lepote, brdsko planinski predeli, raznovrsnost flore i faune i recni tokovi, pruzaju dobre uslove za razvoj rekreativnog, ribolovnog i lovnog turizma.
Kraski sastav planine Beljanice uzrokovao je prisustvo mnogobrojnih vrtaca, jama, uvala i pecina. Najpoznatija je Resavska pecina. Pravi naziv joj je Divljakovacka pecina jer se nalazi na obodu istoimenog polja. Duga 2.830 metara,ali je za posetu uredjeno samo 800 metara.
Manastir Manasija (Resava) je jedan od najznacajnijih spomenika srpske srednjovekovne kulture i najznacajnija gradjevina koja pripada takozvanoj "Moravskoj skoli". Nalazi se na teritoriji Pomoravskog okruga, na oko 30 kilometara od auto-puta Beograd-Nis, blizu Despotovca. Manastir je podigao despot Stefan Lazarevic, poznat i kao Visoki Stefan. Gradnja je trajala izmedju 1407. i 1418. g. Odmah posle osnivanja, Manasija je postala kulturni centar despotovine. Njena Resavska skola bila je prepisivacka radionica i bila je izvor pisanih dela i prevoda i posle pada despotovine, kroz ceo 15. i 16. vek.
Manastirski kompleks sastoji se iz:
1. crkve Svete Trojice
2. velike trpezarije ili takozvana skola (koja je, tesko ostecena, nalazi se juzno od crkve)
3. tvrdjave sa 11 kula od kojih je najveca Despotova kula (severno od crkve).
U toku visevekovne turske okupacije, manastir je vise puta pustosen i razaran. Sa crkve je bio skinut olovni krov, pa je vise od jednog veka crkvena gradjevina prokisnjavala i dve trecine fresaka je nepovratno propalo. Zapadni deo crkve, takozvana priprata, prilikom jedne eksplozije u 18. veku tesko je ostecena, pa je danasnja priprata vecim delom naknadno dozidana. Srecom, u tom delu crkve ocuvan je pod u mozaiku, koji je radjen od krupnog raznobojnog kamena. Iako tesko ostecen, zivopis Manasije spada u red najvecih dometa srednjovekovnog slikarstva.
Od ocuvanih fresaka najzanimljivija je kritorska kompozicija na zapadnom zidu glavnog dela crkve na kojoj despot Stefan drzi u jednoj ruci povelju a u drugoj model manastira. Na toj fresci je on u vladarskim odorama sa vladarskim insignijama. Na juznom i severnom zidu - u pevnicama - ocuvani su velicanstveni likovi svetih ratnika. U gornjim zonama pevnica naslikane su scene iz zivota Gospoda Hrista i ilustrovane Njegove price iz Jevandjelja.
U glavnom kubetu su predstavljeni starozavetni proroci. U oltaru je naslikano Pricesce apostola i Povorka svetih otaca, medju kojima je (poslednji u redu prema severu) prvi srpski arhiepiskop - sveti Sava. Na stubovima su dobro ocuvani medaljoni sa poprsjima svetitelja, kao lik svetog Arhandjela Mihaila (na juznom) i svetog Petra Aleksandrijskog (na severnom stubu).
Danas je:
Trenutno je:
